Wasteland 2010
This documentary shows the transformative power of art and the beauty of the human spirit. Artist Vik takes us from the world's largest landfill site outside Rio to international art stardom. Vik collaborates with the pickers who live and work in the rubbish quoting Machiavelli, showing us how to recycle ourselves.
"سرزمین باطله" برنده اسکار بهترین فیلم مستند 2007
این مستند قدرت دگرگون کننده هنر و زیبایی روح انسان را به نمایش می گذارد. "ویک (Vik)" هنرمند ما را از بزرگترین سایت دفن زباله در خارج از " ریو "به مرکز بین المللی ستاره هنری می برد. "ویک" به نقل از "ماکیاولی" با جمع کننده هایی که در زباله ها زندگی و کار می کنند همکاری می کند و به ما نشان می دهد چگونه خودمان را بازیافت کنیم.
2011 Academy Awards, USA
2011 Nominee Oscar
Best Documentary, Features
Lucy Walker , Angus Aynsley
Sundance Film Festival
Winner World Cinema Documentary (Audience Award)
2010 Berlin International Film Festival
Two Prize Wins including: Amnesty International Film
Wasteland
شهر باطله
این مستند شگفت انگیز در مورد تبدیل زباله به هنر است. ما زندگی چندین "جمع کننده" را دنبال می کنیم که زباله ها را در بزرگترین محل دفن زباله در جهان مرتب می کنند. ما از مبارزات آنها مطلع می شویم. سپس هر یک از آنها به یک اثر هنری تبدیل می شود. هر پیکسل یک قطعه تغییر کاربری است...
فیلم " WASTE LAND " که بیش از سه سال فیلمبرداری شده است، هنرمند مشهور" ویک مونیز "را دنبال می کند که از پایگاه خانه خود در "بروکلین" به زادگاهش برزیل و بزرگترین زباله دانی جهان، "Jardim Gramacho،" واقع در حومه " ریودوژانیرو "می رود. او در آنجا از یک گروه التقاطی از "کاتادورها" - یا انتخاب کنندگان مواد قابل بازیافت که خود تعیین کرده اند، عکس می گیرد. هدف اولیه مونیز این بود که کاتادورها را با زباله "رنگ آمیزی" کند.
با این حال، همکاری او با این شخصیت های الهام بخش در حالی که آنها تصاویر عکاسی خود را از زباله بازسازی می کنند، هم وقار و هم ناامیدی کاتادورها را نشان می دهد که آنها شروع به تخیل دوباره زندگی خود می کنند. واکر ( زمین بازی شیطان، کورکورانه، شمارش معکوس تا صفر ) دسترسی بسیار خوبی به کل فرآیند دارد و در پایان، شواهد تکان دهنده ای از قدرت دگرگون کننده هنر و کیمیاگری روح انسان ارائه می دهد.
Wasteland
نگاهی خلق کنندگان این مستند
" ژائو ژاردیم " همراه با "لوسی واکر" بریتانیایی و کارن هارلی برزیلی، فیلم مستند "Trash Extraordinário" (نام محلی فیلم ) را کارگردانی کرد. این فیلم در سال 2011 نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین مستند شد و جوایزی را در جشنواره فیلم برلین و جشنواره فیلم ساندنس دریافت کرد.
این فیلم مورد توجه بسیاری از علاقه مندان و منتقدان سراسر دنیا قرار گرفت و این فیلم پر جنب و جوش، رنگارنگ، با شکوه و با شکوه، برنده جایزه ساندنس، شایسته تمجیدهایی است که به دست آورده است.
شاید این فیلم مصداق بارز سخن نویسنده انگلیسی اسکار وایلد باشد که گفت،
انسان های امروزی به خوبی بهای هر کالایی را می دانند، اما ارزش آن را نه.
این اثر با ارزش جوایز بسیاری را بدست آورده از جمله :
جایزه تماشاگران WINNER برای بهترین مستند سینمای جهان، جشنواره فیلم ساندنس 2010
برنده جایزه تماشاگران، جشنواره فیلم مستند فول فریم 2010
برنده جایزه بهترین فیلم تماشاگران جشنواره
برلین، همچنین برنده جایزه ویژه سازمان عفو بین الملل
" لوسی واکر " بیشتر به خاطر کارگردانی چهار فیلم مستند بلند شهرت دارد: زمین بازی شیطان (2002)، کورکورانه (2006)، سرزمین بایر (2010) و شمارش معکوس تا صفر (2010). جدیدترین فیلم او این مستند کوتاه «سونامی و شکوفه های گیلاس» (2011) است که برای اولین بار در تورنتو 2011 به نمایش درآمد و برنده جایزه "پولی کراکورا" برای هنر در فیلم، جایزه زنان در فیلم نشنال جئوگرافیک همه جاده ها و جایزه هیئت داوران فیلم کوتاه شد: غیرداستانی در ساندنس 2012 و همچنین نامزدی جایزه اسکار بهترین فیلم مستند کوتاه. این دومین نامزدی متوالی اسکار واکر است.
در سال 2011 او نامزد بهترین فیلم مستند برای "سرزمین بایر" شد که بیش از 30 جایزه دیگر از جمله جوایز تماشاگران در ساندنس و برلین و جایزه بهترین مستند IDA را به دست آورد.
چهار سال قبل از آن، Walker’s Blindsight در میان پانزده فیلمی بود که برای نامزدی جایزه اسکار در بخش بهترین فیلم مستند رقابت می‌کردند. " Blindsight "برای اولین بار در تورنتو نمایش داده شد و جوایز تماشاگران را در برلین (واکر را به تنها فیلمسازی تبدیل کرد که دو بار برنده این جایزه شد)، جشنواره های فیلم خنت، AFI و Palm Spring و نامزدی بهترین مستند در جوایز گریرسون 2007 و جوایز فیلم مستقل بریتانیا.
"لوسی" در لندن، انگلستان بزرگ شد و قبل از برنده شدن جایزه فولبرایت برای شرکت در برنامه فیلم فارغ التحصیلی دانشگاه نیویورک، با درجه ممتاز از آکسفورد فارغ التحصیل شد. او همچنین یک دی جی بود و فیلم" BLUE’S CLUES " نیکلودئون را کارگردانی کرد که برای آن دو بار نامزد جایزه" امی " شد .
LucyWalker
English Director
"شمارش معکوس تا صفر"، درباره تسلیحات هسته‌ای، اولین بار در ساندنس به نمایش درآمد و در "جشنواره کن"بازی در فیلم انتخاب رسمی برگزار شد. بازی Devil's Playground، بررسی مبارزات نوجوانان آمیش در طول دوره آزمایشی آنها (رامسپرینگا)، در ساندنس به نمایش درآمد و همچنین برنده چندین جشنواره شد و نامزد سه جایزه امی و یک جایزه Independent Spirit شد.
2by Moby. “A joy.” — Hollywood Reporter
" ژائو ژاردیم "فیلمساز برزیلی است. او در رشته روزنامه نگاری از سیتی کالج فارغ التحصیل شد و در دانشگاه نیویورک در رشته سینما تحصیل کرد.
او در هسته اصلی کارگردان "کارلوس مانگا" در تلویزیون گلوبو شرکت کرد، جایی که او مینی سریال "Engraçadinha" را اجرا کرد و یادبود "ماریا مورا و اوت "را ویرایش کرد. او کارهای مختلفی از "والتر سالس" و "ادواردو اسکوئل" را برای تلویزیون مستقل ویرایش کرد. او دستیار کارگردان در فیلم های بلند "موریلو سالز "(چاقوی دو رو) و "کاکا دیگ" (دیاس ملهور ویرائو) بود. او برای برخی از برترین تبلیغ‌کنندگان برزیلی تبلیغاتی را کارگردانی کرد.
اولین فیلم بلند او، "جانلا دا آلما،" برنده 11 جایزه ملی و بین المللی شد و در سال 2002 بیش از 140000 تماشاگر را به سینما برد. "Pro Día Nascer Feliz،" دومین فیلم بلند او، مستندی است درباره موقعیت های نامطلوب که نوجوان برزیلی در داخل مدرسه با آن مواجه می شود.
"ژائو ژاردیم" همراه با "لوسی واکر ب"ریتانیایی و "کارن هارلی" برزیلی، فیلم مستند Trash Extraordinário را کارگردانی کرد. این فیلم در سال 2011 نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین مستند شد و جوایزی را در جشنواره فیلم برلین و جشنواره فیلم ساندنس دریافت کرد.
João Jardim
Brasilian Director
Karen Harley
Brazilian film editor and film director
Karen Harley is known for Waste Land (2010), The Second Mother (2015) and Zama (2017).
" Waste land " مستندی است که در سال 2010 میلادی موفق به کسب بهترین فیلم جشنواره "سائوپائولو"
(São Paulo International Film Festival) در بخش مستندها شده است. علاوه بر کسب عناوین و جایزه های فراوان این مستند دارای اهمیت های فراوانی است که لزوم ترجمه و نمایش این فیلم را دو چندان می کند. من فکر میکنم این مستند از چند جهت بسیار حائز اهمیت و توجه است. یکی از جنبه های مهم مستند، که البته به نظر من مهم ترین جنبه آن هم هست، این است که تلنگر جدی می زند به جامعه شناسی غیرکاربردی و غیر نسخه پیچ و به جامعه شناسانی که در برج های طلایی نشسته اند و وارد میدان و معرکه نمی شوند و یک عمر بر روی یک صندلی نشسته و نظریه می دهند. این مستند همه این تفکرات را به صورت جدی به چالش می کشد و در جایی از فیلم از زبان "ویک مونیز" هنرمند برزیلی می شنویم که می گوید:
“the educated elite really believe they are better than other people”
روابط انسانی و اجتماعی به شدت در این منطقه جریان دارد و مشارکت، انسجام و همدلی اجتماعی در بین آنها به وضوح قابل رویت است. تفاوت زمین تا آسمانی تفکرات موجود در مورد مردمان این منطقه و واقعیت در جریان، نه تنها در این فیلم بلکه همواره ما را به تفکر در مورد این موضوع وا می دارد که برای سخن گفتن، نظریه پردازی و یا سیاست گذاری در هر زمینه ای ابتدا باید وارد میدان شد و جامعه هدف را به خوبی شناخت.
جنبه دوم اهمیت این مستند چیزی است که من نام آن را «کالایی شدن هنر و اقتصاد هنر» می گذارم و در مباحث جامعه شناسی اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. در ایران کمتر دیده می شود که در مورد هنر و نقش تعیین کننده آن در اقتصاد صحبتی به میان آورده شود. آنچه در این بحث اهمیت دارد جدال میان «هنرهای والا»(fine art) و هنر برای هنر در مقابل هنرهای مردمی و «هنرهای ما» است. دغدغه مهم در این میان این است که آیا باید هنر به فروش برسد و از این طریق زندگی افراد تغییر پیدا کند (همان چیزی که ویک مونیز در تمام طول مستند برای آن تلاش می کند) و اینکه آیا هنر باید با زندگی روزمره مردم پیوند بخورد و در سطحی ارائه شود که عموم مردم بتواند با آن ارتباط برقرار کنند، به صورت کالا آن را خریداری کنند و به صورت عمده در زندگی روزمره مورد استفاده قرار دهند؛ و یا فقط برای لحظه ای آن را در موزه ها و از دور دست ها به نظاره و تماشا بنشینند؟؛ آیا هنر باید با زندگی روزمره مردم پیوند بخورد و متریال و مواد و دست مایه آن باید زندگی روزمره به نظر ساده و پست آدم های عادی باشد یا اینکه باید در ساحت زیباشناسانه و بدون ارتباط با مردم خلق شود؟ سوالاتی که مطرح شد، سوالات بسیار جدی است که "ویک مونیز" در این فیلم سعی در پاسخ گفتم به آنها دارد و سعی میکند این تفکر را به چالش بکشد و نشان دهد که «زباله یک نفر می تواند اثر هنری یک نفر دیگر باشد».
و جنبه سوم، بحث های جدی و مهم زیست محیطی و بحث بازیافت زباله و اقتصاد ناشی از بازیافت است که باید به آن توجه شود، اما باید توجه داشت که هر چند این مستند در نگاه اول یک مستند زیست محیطی به حساب می آید آما یک مستند کاملا اجتماعی و جامعه شناختی است.
- Free 1-day trial
- No credit card required
